po mnie robaki i glisty

albo popiół rozwiany na wietrze

gryzie w oczy Co ze mną zrobicie?               Komu

truchło odda swe soki?

Pomnik? Tak, ale pod drzewem

Niech drzewo się mną naje

nasyci do końca. Drzewa były

mi zawsze dobrymi kompanami.

                                                                          Niczyje

niezdolne do pochlebstw

bezimienne ciche

spokojne życie Tylko

co ze mną zrobicie?

Nie myjcie mnie. Nie ubierajcie.

Ale umyliście mnie. Ubraliście

w marynarkę. W koronę powszechnych

złudzeń.                                                      Będziecie nosić mnie

w pamięci i sercach nie znając mego imienia.

Odejdźcie

                                                                     Nie odejdziecie

dlatego sam odejdę

zgubię się na zawsze